نویسندگان
چکیده
شش معاهدهای که تاکنون در رابطه با ایجاد مناطق عاری از سلاح هستهای منعقدشدهاند بر مبنای ماده 7 پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای شکلگرفتهاند؛این مقرره حق گروهی از دولتها برای انعقاد پیمانهای منطقهای به منظور اطمینان از امحای کامل چنین سلاحهایی را در مناطق تحت حاکمیت شان، محفوظ داشته است با وجود این امنیت از لحاظ موضوعی از مفهوم گستردهتری برخوردار است. حال این پژوهش به دنبال بررسی این موضوع است که تضمین های امنیتی برای دولت های خارومیانه از منظر حقوقی تا چه میزان با اصول مندرج در سازمان ملل و همچنین محتوا ایجاد یک منطقه عاری از سلاح هستهای در خاورمیانه مطابقتت دارد. یافته ها نشان میدهد که در صورتی که کشورها با معضله امنیت بدنبال کسب امنیت از طریق قدرت نظامی باشند جایگاه حقوق افول کرده و به علاوه تلاش های حقوقی چون خلع سلاح هسته ای اسرائیل نیز با توجیه امنیت غیر قابل اجرا خواهد شد.
کلیدواژهها